Eind oktober 1997 gingen wij – familie en vrienden van Serge, Walter, Ward en Fons -, in Guatemala op zoek naar de waarheid:

Wie heeft Serge ontvoerd? En wat is er daarna met hem gebeurd?

Wie zijn de moordenaars van Walter, Ward en Fons? En wie zijn de opdrachtgevers?

Er kwam geen antwoord: de politieke leiders van het land, de rechters,…allen zwegen ze als vermoord.

Maar wij aanvaarden hun schuldig stilzwijgen niet! Toen niet, nu niet, morgen niet…hasta ver la justicia!

Vandaag verdedigt de vzw Guatebelga ( www.guatebelga.be ) onze belangen en ondersteunt onze zoektocht naar de waarheid. Wij willen u graag over de inhoud van deze blijvende samenwerking vertellen.

Daarom nodigen wij u op zondag 27 augustus  warmhartelijk uit om ons blijvend verzet tegen straffeloosheid en onrecht met u te delen, te versterken en te vieren, op een zomers  “ fiesta de traje “ in het landelijke Scheldewindeke.

In Ecuador kent iedereen de ‘ pampa mesa ‘. In Guatemala noemt men het ‘ la fiesta de traje ‘: elk een rond de tafel ( mesa ) deelt wat zij en hij aan hapklaar eten meebracht ( traje ). Het feest ( fiesta ) van de Bijbelse vermenigvuldiging van brood en vis! De lokale Wereldwinkel bezorgt ons drank.

Om 11u vertellen wij u over onze blijvende zoektocht naar de waarheid met de documentaire “ en ze zwegen als vermoord “, en een korte toelichting van getuigen van toen en nu.

Daarna vieren wij ons samenzijn, onze Vlaamse ‘ fiesta de traje ‘

De families Berten, Capiau, Voordeckers en Guatebelga kijken uit naar uw aanwezigheid in: De Rots,  op het Marktplein 5 te 9860 Scheldewindeke.

Voor meer info en/of bevestiging van uw komst, neem je best contact op via het mailadres: pampamesa@guatebelga.be  

Ter gelegenheid van de herdenking van de moord op Walter Voordeckers op 12 mei 1980, maakt Joke Scherpereel, als voorzitter van de internationale jury, vandaag de naam bekend van de laureaat voor de Quetzalprijs 2017: padre Ricardo Falla, jezuïet en antropoloog. Ricardo Falla was een goede vriend van Walter.

Walter – cura párroco “ Padre Walter “ voor de katholieke gemeenschap van Santa Lucia Cotzumalguapa  – werd vermoord door een paramilitair commando onder  bevel van generaal Fernando Romeo Lucas García, toenmalig president van Guatemala.

Omwille van zijn uitgesproken engagement met de stakende suikerrietkappers, die een menswaardig ( overlevings-)loon eisten, werd hij ‘ persona non grata ‘ voor de militaire machthebbers en hun mecenassen: de schatrijke eigenaars van de immense suikerrietplantages in de Boca Costa regio. Walter werd het slachtoffer van een barbaars regime, militair deskundig begeleid en politiek de hand boven het hoofd gehouden door de hoogste beleidsinstanties in de Verenigde Staten.

Hij was één van de tallozen die hun engagement voor de ‘ verworpenen der aarde ‘ in Guatemala,  met de dood bekochten,  heel dikwijls op een uiterst gruwelijke manier. Onder hen ook twee Vlaamse collega’s van Walter: Ward Capiau ( vermoord op 22 oktober 1981 ) en Serge Berten ( ontvoerd op 19 januari 1982 en sindsdien spoorloos ).

Hun onvoorwaardelijke solidariteit met de onderdrukten kan alleen maar achterwaarts in de tijd – de periode van de zogenoemde ‘ koude  oorlog ‘ tussen Oost en West en de half verzwegen, bloedige burgeroorlog in Guatemala – begrepen worden. Maar het is onze verantwoordelijkheid om hun solidariteit vandaag en voorwaarts in de tijd te her-talen en door te leven.

Mede daarom bestaat Guatebelga ( www.guatebelga.be ) en organiseert deze vzw de Quetzalprijs. De prijs heeft als doel de democratie in Guatemala te ondersteunen en te bevorderen. Om de twee jaar wordt de Quetzalprijs uitgereikt aan personen of organisaties die zich actief verzetten tegen de chronische straffeloosheid  en de grove schendingen van de mensenrechten in Guatemala. Het is een symbolische lofbetuiging aan personen die in Guatemala  vechten voor het respect van de multiculturele rechtstaat en de prille democratie, dikwijls op gevaar van eigen leven.

Dit jaar reikt Guatebelga op 24 oktober de Quetzalprijs uit in de Quetzalzaal van het gemeentehuis in Herent. De gemeente Herent heeft een lange en vruchtbare geschiedenis van verbroedering ( hermanamiento ) met de Q’ejchi  gemeenschappen in de noordelijke regio Cobán.

“ Na rijp beraad heeft de internationale jury beslist de Quetzalprijs 2017 toe te kennen aan Ricardo Falla, voor zijn jarenlange inzet voor de Mayavolkeren en de achtergestelde bevolking van Guatemala in het algemeen. Onder andere via zijn doorleefde aanwezigheid in de Gemeenschappen in Verzet ( CPR : Comunidades de Poblaciones en Resistencia ) tijdens de burgeroorlog. Zijn antropologische studies en geschriften proberen de kloof tussen de verschillende culturen in Guatemala te overbruggen. Tot op vandaag kleurt hij zijn priesterschap uitgesproken intercultureel in. “ ( Joke Scherpereel )

Deel deze pagina met alle vrienden en bekenden. Waarvoor dank.     

Op 12 mei 1980 werd Walter – cura párroco “ Padre Walter “ voor de katholieke gemeenschap van Santa Lucia Cotzumalguapa  – vermoord door een paramilitair commando onder  bevel van generaal Fernando Romeo Lucas García, toenmalig president van Guatemala.

Omwille van zijn uitgesproken engagement met de stakende suikerrietkappers, die een menswaardig ( overlevings-)loon eisten, werd hij ‘ persona non grata ‘ voor de militaire machthebbers en hun mecenassen: de schatrijke eigenaars van de immense suikerrietplantages in de regio.

Walter werd het slachtoffer van een barbaars regime, militair deskundig begeleid en politiek de hand boven het hoofd gehouden door de hoogste beleidsinstanties in de Verenigde Staten.

Hij was één van de tallozen die hun engagement voor de ‘ verworpenen der aarde ‘ in Guatemala,  met de dood bekochten,  heel dikwijls op een uiterst gruwelijke manier.

Onder hen ook twee Vlaamse collega’s van Walter: Ward Capiau ( vermoord op 22 oktober 1981 ) en Serge Berten ( ontvoerd op 19 januari 1982 en sindsdien spoorloos ).

Hun onvoorwaardelijke solidariteit met de onderdrukten kan alleen maar achterwaarts in de tijd – de periode van de half verzwegen maar bloedige burgeroorlog in Guatemala en de zogenoemde ‘ koude  oorlog ‘ tussen Oost en West – begrepen worden.

Maar het is onze verantwoordelijkheid om hun solidariteit voorwaarts in de tijd te her-talen en door te leven.

Mede daarom bestaat Guatebelga  en organiseert deze vzw de Quetzalprijs. De prijs heeft als doel de democratie in Guatemala te ondersteunen en te bevorderen.

Om de twee jaar wordt de Quetzalprijs uitgereikt aan personen of organisaties die zich actief verzetten tegen de chronische straffeloosheid  en de grove schendingen van de mensenrechten in Guatemala. Het is een symbolische lofbetuiging aan personen die in Guatemala  vechten voor het respect van de rechtstaat en de democratie, dikwijls op gevaar van eigen leven.

Dit jaar reikt Guatebelga op 24 oktober de Quetzalprijs uit in de Quetzalzaal van het gemeentehuis in Herent. De gemeente Herent heeft een lange en vruchtbare geschiedenis van verbroedering ( hermanamiento ) met de Q’ejchi  gemeenschappen in de noordelijke regio Cobán.

De laureaat ( v/m ) zal op 12 mei e.k. bekend gemaakt worden.

Deel deze pagina met alle vrienden en bekenden. Waarvoor dank.

Het is belangrijk om vandaag de dag als jonge en minder jonge burgers van de 21ste eeuw, het engagement van Walter en Serge in Guatemala correct in te schatten. Het gaat immers om een engagement tot in het absurde van de dood, wat momenteel helemaal niet vanzelfsprekend lijkt. Het engagement van Walter en Serge situeert zich ten volle in het begin van de woelige jaren tachtig in Guatemala. Wat bezielde Walter en Serge toen? Laat ons maar met opzet het sterk religieus ingekleurde werkwoord ‘bezielen‘ gebruiken. ‘Bezield zijn‘ is in hart en nieren door iets of iemand gegrepen zijn. Door iets of iemand gegrepen worden die je boven je eigen grenzen uittilt, je leven dynamiseert en als het ware katapulteert in een hogere dimensie… een dimensie waarin de confrontatie met mensen die doordrongen zijn van xenofobie, onverschilligheid, schijnheiligheid, onrechtvaardigheid en machtsmisbruik ten koste van de kleine mens,…je bloed doet koken van heilige woede, je op een of andere manier dwingt om in navolging van die Jesus van Nazareth, de zweep ter hand te nemen en de farizeeërs uit de tempel te ranselen. Eenmaal in die dimensie beland, raak je als bezield mens sowieso een stuk vereenzaamd. Want door de enen word je afgeschreven als een wereldvreemde utopische idealist, terwijl je voor de anderen ( vooral voor de kleine en de grotere machthebbers ) een gevaarlijk tot staatsgevaarlijk element wordt. De historische en maatschappelijke context die er in belangrijke mate toe bijgedragen heeft dat Walter en Serge als jonge gasten met hart en ziel in die hogere dimensie werden gekatapulteerd, was de context van de bevrijdingstheologie en de bevrijdingspedagogie in het Latijns-Amerika van de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De centrale theologische boodschap was duidelijk en radicaal: Kiezen voor het volk van God en kiezen voor de indiiduele mens als beeld van God, is resoluut de kant kiezen van de armen en verdrukten,is vechten met woord en daad voor hun waardigheid en voor hun onvervreemdbaar recht op volle menselijkheid. Een onvervreemdbaar recht dat elk mens op aarde toekomt als beeld en gelijkenis van God. De bevrijdingspedagogie en theologie kwamen niet plots en onverwacht als meteoren uit de lucht vallen. Ze ontstonden in Latijns-Amerika vanuit de behoefte en vanuit de noodzaak om een bijbelse en sociaalagogische duiding te geven aan een broeierig pre-revolutionair klimaat in het continent. Het verzet tegen de gewetenloze uitbuiting van miljoenen en miljoenen mensen stond op uitbarsten. Basta ya! Nu is het genoeg geweest! In de hoogste politieke en militaire kringen in de Verenigde Staten, – maar ook in soortgelijke kringen in Europa -, werd die revolutionaire vulkaan die op uitbarsten stond in grote delen van Latijns-Amerika, en niet in het minst in Guatemala, bewust verkeerdelijk bekeken met de bril van het ‘ koude – oorlog – denken ‘. De koude – oorlog – denkers verdeelden de mensheid simpelweg in twee blokken: het blok van de goeden en het blok van de slechten. De besten onder de goeden waren de Noord-Amerikanen die zichzelf de heilige plicht hadden toegeëigend om de vrijheid en het kapitalisme wereldwijd uit te dragen en te beschermen. De slechten waren de totalitaire communisten in de toenmalige Sovjet-Unie en hun slaafse bondgenoten. auteur: Raf Allaert – voorzitter Guatebelga vzw

Makrina GUDIEL ALVAREZ

Makrina Gudiel Alvarez werd geboren op 9 mei 1963 in Escuintla .
In de voetsporen van haar vader begon ze zich als adolescente op het einde van de jaren 70 vanuit de parochie van Santa Lucía Cotzulmaguapa in te zetten voor de mensenrechten en nam ze o.a. deel aan de boerenmanifestaties uit die tijd. Na de verdwijning van haar broer en een aanslag tegen haar vader besloot het gezin naar de VS te vluchten, waar Makrina zich bleef inzetten voor het lot van de armen en de migranten in de VS.
Begin de jaren 80 keerde Makrina terug naar Guatemala om er deel te nemen aan de gewapende strijd. In 1996, na de ondertekening van de vredesakkoorden en de demobilisering, begon ze zich samen met haar vader als promotor van de mensenrechten in Santa Lucia Cotzulmaguapa in te zetten voor de uitvoering van die akkoorden.
Ze nam actief deel aan de activiteiten van de Waarheidscommissie die tot doel had een document op te stellen met de resultaten van het onderzoek naar de gebeurtenissen tijdens de burgeroorlog en elementen te verzamelen voor een objectieve beoordeling ervan.
In één van de bestudeerde documenten verscheen de naam van haar broer en 100 andere verdwenen personen, wat de aanleiding was voor Makrina en haar vader om in 2004 samen met de familieleden van de andere slachtoffers een proces in te spannen tegen de guatemalteekse staat. Eind 2012 leidde dit tot een veroordeling van de guatemalteekse staat door het Interamerikaans Hof voor de Mensenrechten. Een maand voor het begin van het proces werd de vader van Makrina vermoord. Vanwege de aanhoudende doodsbedreigingen werd het gezin verplicht opnieuw naar het buitenland te vluchten. Makrina werkte op dat moment voor de URNG in Cotzumalguapa, waar ze de reële organisatie en participatie van de bevolking aanmoedigde via de Ontwikkelingsraden van de Gemeenschappen(COCODES). Haar engagement in haar werk met vrouwen en jongeren deed haar beslissen om elke dag vanuit haar schuilplaats naar Cotzulmaguapa te reizen.
In 2005 besliste de Interamerikaanse Commissie voor Mensenrechten een rechtszaak te openen tegen de Guatemalteekse Staat ivm de moord op de vader van Makrina. Met deze veroordeling van het hof slaagden Makrina en haar zus Beatriz erin de zaak te laten onderzoeken door het Openbaar Ministerie voor Mensenrechten in Guatemala, echter zonder gevolg.
Daarop bracht Makrina de zaak opnieuw op niveau van het Interamerikaans hof waarop een veroordeling van de guatemalteekse staat volgde. Makrina verkreeg dat het Interamerikaans Hof de guatemalteekse staat verorderde een wettelijk kader te creëren ter bescherming van de promotoren van de mensenrechten.
Makrina Gudiel heeft ten overvloede bewezen tegenover de rechtbank, de maatschappij en de mensenrechtenorganisaties dat het mogelijk is een voorvechtster te zijn van de mensenrechten en tegelijk te militeren in een politieke partij, in dit geval de URNG. Makrina heeft de ethische standaarden van de verdediging van de mensenrechten ingevoerd in de praktijk van een politieke partij, wat haar vaak problemen bezorgd heeft.

Makrina heeft haar inzet als mensenrechtenactiviste tijdens haar hele leven duur betaald. Ze leeft onder voortdurende doodsbedreigingen waardoor haar gezondheid aangetast is en ze constant van woonplaats moet veranderen. Daardoor is het voor haar moeilijk werk te vinden en leeft ze in precaire financiële omstandigheden.

Op geen enkel moment echter hebben deze moeilijkheden het engagement van Makrina ondermijnd. Voor UDEFEGUA is Makrina een integere mensenrechtenactiviste die altijd coherent in de praktijk gebracht heeft wat ze verkondigde.

De Jury heeft beslist de prijs toe te kennen aan Makrina omwille van:

1) haar moed om naar haar land terug te keren ondanks de verdwijning van haar broer, de doodsbedreigingen tegen haar vader en haarzelf terwijl ze in de VS waarschijnlijk de mogelijkheid had gehad om asiel te krijgen en een rustig leven te leiden;

2) haar moed om een rechtszaak te openen tegen de guatemalteekse staat bij de Organisatie van Amerikaanse Staten, wat leidde tot de veroordeling van voorgenoemde staat;

3) haar moed om een organisatie op te richten ter verdediging van de mensenrechtenactivisten zowel op het niveau van Guatemala als van Meso-Amerika;

4) haar moed om de conflicten niet uit de weg te gaan, bijvoorbeeld door haar actieve deelname aan de gemeenschapsontwikkelingsraden (COCODES);

5) haar moed om met aandrang mee te werken aan de uitvoering van de Vredesakkoorden ondertekend in 1996;

6) haar moed om zich te integreren in het gewapend verzet om de democratische ontwikkeling van Guatemala en het respect voor de mensenrechten af te dwingen.

15 april 2015

Norma CRUZ CORDOVA

Op zeer jonge leeftijd is Norma al sociaal geëngageerd via de Kerk, waardoor ze tijdens de burgeroorlog met haar familie naar het buitenland moet vluchten wegens de repressie. Sinds haar terugkeer begeleidt ze slachtoffers van de schendingen van de mensenrechten tijdens het intern conflict. Naar aanleiding van het sexueel geweld waarvan haar dochter het slachtoffer was, begint Norma in 1999 een rechtszaak tegen de daders waarbij ze meteen de dagelijkse realiteit van vele meisjes in Guatemala aanklaagt. In 2002 richt ze de vereniging Sobrevivientes op die steun biedt aan slachtoffers van seksueel geweld. In 2005 wordt Norma officieel voorgedragen als kandidaat voor de Nobelprijs voor de Vrede in het kader van de Campagne “Duizend Vrouwen voor een Nobelprijs”.

Makrina GUDIEL ALVAREZ

Mensenrechtenactiviste voor de organisatie UDEFEGUA. Sinds haar jeugd en geïnspireerd door het voorbeeld van haar vader zet Makrina Gudiel zich actief in voor de opbouw van een meer rechtvaardige samenleving in Guatemala. Na de moord op haar vader, een maand voor de start van de rechtszaak tegen de Guatemalteekse staat wegens de gedwongen verdwijning van haar broer tijdens het gewapend conflict, werpt Makrina zich steeds duidelijker en actiever op als verdediger van de Mensenrechten in Guatemala, waardoor ze het slachtoffer wordt van constante doodsbedreigingen. Makrina bereikt dat de Interamerikaanse Commissie voor Mensenrechten de Guatemalteekse staat verplicht een openbare politiek van bescherming van mensenrechtenactivisten te creëren. Het engagement van Makrina heeft zware gevolgen voor haar economische toestand en haar fysieke en psychische gezondheid.

Claudia PAZ y PAZ

Voormalig directeur van de legale dienst van het Hoog Commissiariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties in Guatemala maar vooral bekend als de eerste vrouwelijke Procureur Generaal van het land en de eerste die in die hoedanigheid de genocide onderzocht met het oog op dagvaarding en veroordeling van de verantwoordelijken. Claudia Paz y Paz noemt zichzelf niet moedig, maar verantwoordelijk tegenover de bevolking die zoveel jaar op gerechtigheid heeft moeten wachten. Ook zij weet wat het betekent om het doelwit te zijn van doodsbedreigingen.

Ricardo FALLA

Jezuiet en antropoloog. Auteur van talrijke antropologische en sociologische studies en artikels in verband met heden en verleden van de mayabevolking. Vanwege zijn werk en engagement met de lijdende bevolking, wordt Ricardo verschillende keren verplicht het land te verlaten. Samen met Serge Berten en Walter Voordeckers maakt hij een studie over vrijwilligers aan de zuidkust. Tijdens het gewapend conflict geeft Ricardo pastorale begeleiding aan de Gemeenschappen in Verzet CPR in de Ixcán regio. Hij wordt er door de militairen onder andere van beschuldigd een commandant van de guerrilla te zijn. Na de oorlog verleent hij zijn steun aan de Spaanse onderzoeksrechter Baldizon tegen de militairen die aan de macht waren tijdens de burgeroorlog. Vanuit zijn huidge standplaats Santa Maria de Chiquimula in Totonicapán werkt hij verder aan zijn oeuvre om de werkelijkheid van de mayabevolking toegankelijk te maken voor een ruimer publiek en zo bij te dragen tot een beter verstandhouding tussen de volkeren in Guatemala.

Guatemala is een land dat naar de keel grijpt. In mijn geval figuurlijk. Ik heb er mijn hart verloren aan de prachtige natuur, aan de oude cultuur, aan de levende mayatradities en -spiritualiteit, maar vooral aan de mensen van de gemeenschappen waarmee ik gewerkt heb, en aan de organisatie die ik heb helpen oprichten. Ik heb er mijn hart verloren aan een geëngageerde man en er mijn gezin gesticht, vrienden gemaakt, een heel leven uitgebouwd.

Maar Guatemala grijpt heel veel mensen letterlijk naar de keel. Al eeuwen. Nog steeds. Kleine mensen, weerloze mensen. Het onrecht is groot in Guatemala: het racisme tegen de maya-bevolking, de criminalisering van de sociale strijd. De landonteigening gaat nog steeds door, de rijken worden rijker, de armen armer. Het land wordt uitverkocht aan machtige buitenlandse bedrijven die het met de mensenrechten niet nauw nemen en daarvoor de steun krijgen van staat en leger.
Maar het verzet groeit. De bevolking organiseert zich, laat haar stem horen, onder leiding van mensen die niet bang zijn om hun leven op het spel te zetten. Die mensen verdienen het om internationaal onder de aandacht gebracht te worden en een hart onder de riem gestoken te worden.

Door de omstandigheden ben ik nu na een half leven opnieuw in België, soms met heimwee, maar blij dat ik me van hieruit op verschillende manieren voor Guatemala kan blijven inzetten. Het is met veel dankbaarheid jegens Guatemala en haar bevolking dat ik het voorzitterschap van de jury van de Quetzalprijs heb aanvaard.

Joke Scherpereel

QUETZAL PRIJS VOOR MENSENRECHTEN EN DEMOCRATIE IN GUATEMALA

REGLEMENT

Achtergrond en doelstellingen

In januari 2012 is de Quetzal Prijs voor Mensenrechten en Democratie in Guatemala in het leven geroepen door Guatebelga vzw. Deze vereniging zonder winstoogmerk volgens Belgisch recht (statuten in B.S. 15/1/2002) werd opgericht in 2001 om de democratie en de mensenrechten in Guatemala te bevorderen en acties te ondernemen tegen de straffeloosheid voor schendingen van de mensenrechten in het land. Meer informatie vindt men op: www.guatebelga.be.

Het algemeen doel van de Quetzal Prijs is de mensenrechten en de democratie in Guatemala te stimuleren. In het bijzonder wil deze prijs steun verlenen aan initiatieven die de strijd tegen de straffeloosheid aangaan, de cultuur van de mensenrechten verdiepen en verantwoordelijke vormen van bestuur aanmoedigen.

De Quetzal Prijs zal worden toegekend aan individuele personen of organisaties of instellingen die een bijzondere bijdrage hebben geleverd tot de bevordering van de mensenrechten en de democratie in Guatemala. De prijswinnaars hoeven niet in Guatemala te wonen of de Guatemalteekse nationaliteit te bezitten.

Een internationaal samengestelde jury zal de prijswinnaar selecteren en naar België uitnodigen om de prijs in ontvangst te komen nemen tijdens een officiële plechtigheid.

De Quetzal Prijs bestaat uit een kunstwerk dat hiervoor speciaal is ontworpen door een kunstenaar.

Hij zal worden toegekend op tweejaarlijkse basis.

Nominaties en criteria

Ten behoeve van de Quetzal Prijs worden ‘mensenrechten’ in de brede betekenis begrepen, hierin begrepen de klassieke rechten zoals het recht op vrije meningsuiting en vereniging, en het recht om niet te worden gefolterd, evenzeer als de sociale en economische rechten zoals het recht op voedsel, huisvesting, scholing en gezondheidszorg. Ze omvatten ook het genot van de mensenrechten door specifieke groepen, bijvoorbeeld bekeken door de lens van geslacht, leeftijd of etniciteit, of mensenrechten in specifieke situaties, zoals periodes van noodtoestand of tijdens of na gewapende conflicten.

De jury beslist autonoom of een bepaalde activiteit valt binnen de categorie van de mensenrechten en de democratie in Guatemala, zoals bedoeld door de Quetzal Prijs.

Enkel nominaties in het Engels of het Spaans zullen voor de prijs in aanmerking worden genomen.

Procedure

Nominaties voor de Quetzal Prijs moeten worden ingediend bij de secretaris van de jury, uiterlijk tegen 31 december van het jaar voorafgaand aan de prijsuitreiking.

Per prijsronde kan elke persoon, organisatie of instelling slechts één kandidaat nomineren.

Nominaties moeten de volgende elementen bevatten:

• Een curriculum vitae van de persoon of een beschrijving van de organisatie of instelling die wordt genomineerd van minstens 3 pagina’s

• Een brief met gedetailleerde informatie over de redenen tot nominatie van de persoon of de organisatie of instelling, in het bijzonder gerelateerd aan de algemene en specifieke doelstellingen van de prijs

• Elke bijkomende informatie die nuttig wordt geacht om de jury een beter beeld te bieden over de bijdrage van de genomineerde.

Nominaties moeten worden ingediend op elektronische wijze.

Jury

Alle nominaties zullen worden geëvalueerd en de prijswinnaars geselecteerd door een internationale jury die zal worden samengesteld door de Raad van Bestuur van Guatebelga vzw.

.

Bijkomende informatie

Voor meer inlichtingen gelieve men de website www.guatebelga.be te raadplegen of contact te nemen met de secretaris van Guatebelga, Dhr. Carlos Colson (info@guatebelga.be).

De Nederlandse tekst is de originele tekst en de enige rechtsgeldige.